Türk atasözü’ ’dost acı söyler’ ’Gaziantep Sanayi Odası (GSO) Yönetim Kurulu Başkanı Adil Konukoğlu açıklamasında’ ’Gaziantepliler ata mesleği olan dokumacılığı her zaman sürdürmüş ve korumuştur. Dokumacılık aile mesleğidir. Bartın’a yapacak çok şey var. Ancak gördüğüm kadarıyla Bartınlılar mesleğini unutmuşlar. Kerestecilik ve tersanecilikte önemli bir geçmiş tarihi bulunan Bartın tekrar mesleğine dönmeli. Osmanlı’nın tersane merkezi yok edilmiş. Önünüzde Karadeniz havzası ülkeler var. Rusya, Ukrayna, Romanya gibi ülke pazarlarınız var. Asıl mesleğinizi bırakmayın. Önce en iyi bildiğiniz işi yapın. Gemi, yat yapımcılığı ve tersanecilik sürdürülmeli’’ diyor. Konukoğlu Bartınlıların daha neleri kaybettiğini bir bilse? Şunu da belirteyim ki Kurucaşile Ahşap Mimari ile tekne yapımını yaşatmaya devam ediyor. Bartın merkez ata mesleğini bıraktı. Tekkeönü, Kuruçaşile çok zor şartlarda bu meslek yaşamaya devam ediyor. Örneğin dedelerimizin Irmak üstünden denizlere aşan deniz taşımacılığını bıraktık. Irmak üzerinden ilimizde üretilen ürünleri Türkiye pazarına satardık. Hatta Akdeniz’e açılıp Süveyş Kanalı’nının yapımına kalas yolladık. Bartın Türkiye’nin en büyük yumurta üreticilerindendi. Tavuk yetiştiriciliğinde üst sıralardaydık. Unuttuk. Ticaret maksadıyla yumurta ihracatı, Bartın'da 1880 tarihlerine doğru başlamıştır. Bu yıllarda, fındık ağacı çubuklarından mamul, hasır veya çuval parçalarıyla ambalajlanmış kafesler içinde sevkiyat yapılırmış. Kafesler 2200, 2500, 2600 adet yumurta alacak büyüklükte olurmuş. O tar­ihlerde Gürgenpınarı'na kadar gelebilen Musul vapuru gibi küçük vapurlar da Bartın'a sefer yaptıklarından, bu keyfiyet yumurta ihracatının kolaylaş­masına sebep olmuş ve böylece kafeslerle yumurta ihracatı 1904 yılına kadar devam etmiştir. Tel kırma el işlemeciliğimiz ölürken açılan kurslarla kurtarmaya çalışıyoruz. Geleneksel el işlemeciliğini ilerletip bir sektör oluşturamadık. Bakın bir diğer acı gerçeği tarih araştırmacısı Erkan Aşçıoğlu nasıl anlatıyor "Bartın; tarihi, denizi, doğası, ticareti, sanayi ve turizmiyle önemli değerlere sahiptir. Bartın’ın geçmişi şatafatlı ve hareketlidir. Ramazanda iftar sofralarının kurulduğu, bahçesindeki fırında ev ekmeklerinin yapıldığı eski Bartın evleri; şimdi koyu bir karanlığa gömülmüş, soğuk, harap ve yalnızlar."   Her terk edilmenin, arkasında bir yıkıntı bıraktığını belirten Aşçıoğlu, "İşte bu evler de terk edilmenin ve unutulmanın yalnızlığı içindeler. Sanki içlerinde hiç yaşanmamış, odalarında hiç oturulmamış gibi. Aile büyüklerimizi son yolculuklarına uğurladığımız eski evlerimiz; şimdi kapıları kapalı, perdeleri çekilmiş, ışıkları sönmüş, tozlu, bakımsız ve soğuklar."

BARTIN YOK ETMEYİ TERCİH ETTİ

Bizim büyüklerimiz ilerlemeyi değil yok etmeyi seçti. Dünya değişip gelişirken onlar eldeki değerleri koruyamadılar. Şimdi bir şikâyet kültürü var. Neden böyle diye. Madenlerimizi bile geliştiremedik. Bunun en güzel örneği kömürün ana vatanı Karaelmas diyarında yaşadığımız kömür kıtlığı olsa gerek. Bartınlı işadamları en çok kendilerinin önüne konan engellerden şikâyetçi. Güçlü bir yerli sanayicimiz yok. SANKO, HATTAT, MESCİER il dışından geldi. IŞIKLAR eski günlerine dönmeye çalışıyor. BTSO çalışmaları yeterli düzeyde değil. Bartın siyaseti iş dünyasının önünde çığır açacak güce sahip değil. Zaten son yıllarda Türkiye genelinde ses getirecek etkili ve güçlü siyasetçi yetişmedi Bartın’da. Bartın’ın önünde yürüyen lider kadrosu yok.

BARTIN ÜNİVERSİTESİNE GÖREV DÜŞÜYOR

Benim umudum Bartın Üniversitemiz. Rektör hocamızın liderliğinde iyi işler yapılıyor. Başta ahşap tekne yapımı olmak üzere Bartın’ımızın unutulan değerlerini yaşatmak için BÜ’de bölümler açılabilir. Siyasetçilerimiz üniversitemizin bütçesi üzerinden siyaset yapacaklarına biraz Bartın’ın gerçek gündemine eğilsinler. Önümüzde hedef var 2023’e kilitlendik. Dost acı söyler ‘’birileri çalışıyor’’ ediyor hak gölge etmeyin başka ihsanda istemeyiz.